2014-04-25

Praga-Auschwitz



Aurreko egunean bezala istorioz beteriko arratsaldearen bukaeran autobus inguruan bildu ginen denok. Oraingo honetan egunaren nekea nabaritzen zen baina ez aurrekoan bezain beste. Egunero bezala maleten eta enbutidoen prozesua hasi zen: 53 maleta lurretik sakabanatuta, minak izango balira bezala, eta beste hainbeste pertsona merkadiloko erosleak bezala arropa begiratzen eta konbinatzen. Hori izan zen istoriok elkarbanatzeko momentua, hor agertu ziren kontu barregarriak.

Entsalada bazkaldu nahi zuena eta dexente bat topatu ez zuena (#Ortizdezarate)
Lepoko bereziak gustuko dutenak (#Ezquerro#Castro#Pereira)
Sudaderak erosten oso originalak ez direnak (#Nikerebai!)
Besarkadak jasotzeko aukerak galtzen ez dutenek (#Antandcompany)





Afaldu, maleta egin berriro ere, bakoitzak ahal zuen moduan (#eskenireamakezdakitnola lortzenduendenasartzea) eta eguneko sorpresaz gozatzeko aukera eduki genuen: igerilekuan bainatu eta dutxatzeko aukera!! Bi euroren truke Pragako igerileku hartako aldagelak arnastu ezin zen usain goxo batekin hornitzeko aukera eduki genuen, gure saltoengatik ia infartura eraman 65-70 urteko soroslea eta ur gehiago uztea kanpoan barruan baino ere lortu genuen.


Literetara igo ginen gaueko hamaiketan zuloz beteriko errepide batean lo egiteko prest eta goizeko seietan esnatu gara Poloniako lurraldeetan. Goizeko prozesu guztiaren ondoren (autobusa hustu, aurpegia garbitu, orraztu eta gosaldu) Auschwitzeko bidea hartu dugu.



Hitz gutxi daude deskribatu dezaketenak Auschwitzen ikusitakoa. Hiru ordu igaro ditugu milioika gizon-emakume sufritu zuten lekuetatik. Barrakoiak, krematorioak, gas gelak, trenbideak, zapatak, maletak, betaurrekoak, zepiloak… lagin xume bat besterik ez, han gertatutakoa inoiz ere ez errepikatzeko.





Como en días anteriores al atardecer nos juntamos en torno al autobús. En esta ocasión, el cansancio era menos visible que el día anterior. Como la víspera comenzó el proceso de maletas y embutidos: 53 maletas esparcidas por el suelo como si fueran minas y otras tantas personas como compradores de mercadillo mirando ropa e intentándola combinar. Ese fue el momento de compartir historias como estas.

El que quería comer una ensalada y no encontró ninguna decente (#Ortizdezarate)
A las que les gustan los collares especiales (#Ezquerro#Castro#Pereira))
Los que no son muy originales comprando sudaderas  (#Nikerebai!)
Los que no pierden la oportunidad de recibir abrazos (#Antandcompany)

Cenar, rehacer la maleta, cada uno como puede (#eskenoentiendocomomimadrelometetodo) y pudimos disfrutar de las sorpresa del día: bañarnos en una piscina y ducharnos!! Por el módico precio de dos euros pudimos llenar los vestuarios de aquella piscina de Praga de un aroma irrespirable, llevar casi al infarto con nuestros saltos a un socorrista de entre 65-70 años y dejar más agua fuera que dentro de la piscina

Subimos a las literas a las once de la noche dispuestos a dormir a pesar de los baches y a las seis de la mañana nos hemos despertado en territorio polaco. Después de todo el proceso de las mañanas (vaciar el autobús, limpiarnos la cara, peinarnos y desayunar) nos hemos dirigido a Auschwitz.


Pocas palabras pueden describir lo visto en Auschwitz. Hemos pasado tres horas paseando por lugares donde millones de hombres y mujeres sufrieron y perdieron la vida. Barracones, cámaras de gas, crematorios, vías de tren, zapatos, maletas, gafas, cepillos… son una simple muestra para lo que lo ocurrido no vuelva a suceder. 

No hay comentarios:

Autobusean

Afaltzen eta arropa aldatzen

Igeriketa semisinkronizatua

Abesten

Euskal kantak polakoentzat

Dantzan 1

Dantzan 2

Dantzan 3

Aquaparken

Txorien lagunak

JARRAITZAILEAK

Hirukide albisteak