Tolosatik atera
ginetik aitortu behar dut ez dugula egun arruntik bizi, baina zalantzarik gabe,
asteazken hau izan da bizienetakoa.
Eguna, bakoitzak bere eskolan hasi zuen. Eskola batean bi tailer egin genituen: batean abesten aritu ginen ingelesez, polakoz eta euskaraz; eta bestean dantza desberdinak ikasi genituen. Beste eskolan zuzendariaren agurra jaso genuen eta ondoren beraiek jolasten duten baseball antzeko kirol batean aritu ginen. Ondoren bakoitzak bere taldearekin Poznaneko txoko desberdinak ezagutzera joan ginen.
Eguna, bakoitzak bere eskolan hasi zuen. Eskola batean bi tailer egin genituen: batean abesten aritu ginen ingelesez, polakoz eta euskaraz; eta bestean dantza desberdinak ikasi genituen. Beste eskolan zuzendariaren agurra jaso genuen eta ondoren beraiek jolasten duten baseball antzeko kirol batean aritu ginen. Ondoren bakoitzak bere taldearekin Poznaneko txoko desberdinak ezagutzera joan ginen.
Bazkaltzeko denbora
librea eduki ondoren Aquaparkeko atean elkartu ginen berriro arratsaldea
polakoak eta euskaldunok elkarrekin igarotzeko.
Ederki pasa genuen txirrista
desberdinetatik geure burua botatzen eta jakuzzietan erlaxatzen. Arratsaldeko
seiak aldera bakoitza bere polakoarekin joan zen afaltzera eta azkeneko gauzak
maletan sartzera.
Gaueko hamarretan
batzuei eta hamaiketan beste batzuei agurtzeko momentua iritsi zitzaien.
Negarrak, besarkadak, joateko gogo gutxi, bueltan etorriko garen promesak…. Oso
momentu hunkigarriak izan ziren orokorrean.
Ondoren berriro ere
autobusa. Zetozen hiru egunetan gure etxea izango zenaren barruan ginen
Berlineko bidean. Agur Polonia, agur.
Ha decir verdad desde que salimos de
Tolosa no ha habido un solo día corriente, pero sin duda, este miércoles ha
sido uno de los más intensos. Cada uno comenzó su día en su colegio. En un
colegio hicimos dos talleres: en uno cantamos canciones en inglés, polaco y
euskara; y en el otro aprendimos diferentes bailes. En el otro colegio tras
recibir el saludo del director estuvimos jugando a un deporte que ellos
practican parecido al baseball. Después, cada grupo se fue a conocer diferentes
rincones de Poznan.
Tras tener tiempo libre para comer nos
encontramos todos en la puerta del Aquapark para pasar la tarde juntos los
polacos y los vascos. Lo pasamos muy bien bajando por los diferentes toboganes
y relajándonos en los jacuzzi. Hacia las seis de la tarde cada uno con su
polaco se fue a cenar y hacer la maleta.
A las diez a unos, y a las once a otros
les llegó la hora de despedirse. Lloros, abrazos, pocas ganas de irse, promesas
de que volveremos… fueron momentos llenos de emoción en general.
Después otra vez el autobús. Nos
encontrábamos camino de Berlín dentro de lo que iba a ser nuestra casa en los
próximos tres días. Agur Polonia, agur.
1 comentario:
Feliz viaje de vuelta.
Aprovechad y quemad los últimos cartuchos.
Os esperamos impacientes.
Muxus!!!!!!!!
Publicar un comentario